Με την υπ' αριθμόν 771/2013 απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης (Τμήμα Α΄), κατόπιν έφεσης, κατά την εκδίκαση της οποίας παραστάθηκε για τον εκκαλούντα η δικηγόρος Χ.Π.Σταθοπούλου, αναγνωρίστηκε υποχρέωση της εφεσίβλητης εταιρίας για καταβολή χρηματικής ικανοποίησης, λόγω ηθικής βλάβης, σε καταναλωτή- αγοραστή υποδημάτων, διότι δεν παρείχαν την εύλογη αναμενόμενη ασφάλεια κατά τον εύλογο αναμενόμενο χρόνο χρησιμοποίησης τους.
"...ότι το έτος 2005 αγόρασε από κατάστημα που βρίσκεται στην Αθήνα ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια *** που εισάγει από Γερμανία και προμηθεύει την ελληνική αγορά η εναγομένη, ότι τα παπούτσια αυτά τα οποία χρησιμοποιούσε για τις προπονήσεις του, είχαν ελάττωμα το οποίο στις 24-5-2005 του προκάλεσε σωματική βλάβη στο πέλμα του αριστερού ποδιού, ότι ο τραυματισμός του αυτός οφείλετο στην παράνομη και υπαίτια συμπεριφορά της εναγομένης η οποία εισήγαγε και έθεσε στην αγορά το συγκεκριμένο ζευγάρι παπούτσια, στο πάτο του οποίου ήταν τοποθετημένα 45 σκουριασμένα καρφιά μήκους 7 χιλιοστών το καθένα που εξείχαν, όπως ειδικότερα περιγράφεται στο δικόγραφο, ότι συνεπεία του τραυματισμού του υπέστη ηθική βλάβη. Η εναγομένη ήταν η αποκλειστική εισαγωγέας των υποδημάτων αυτών τύπου *** και προμηθεύτρια της Ελληνικής αγοράς μ' αυτά, τα οποία είχαν στο εσωτερικό τους 45 καρφιά από την κατασκευή τους και απευθύνονταν σε άτομα που αθλούνταν και συνεπώς με βεβαιότητα θα δημιουργούνταν στο εσωτερικό τους υγρασία. Το γεγονός αυτό επέβαλε στην εναγομένη την υποχρέωση να λάβει πρόνοια για την ενημέρωση και πληροφόρηση των καταναλωτών- χρηστών, ώστε να αποφευχθούν το σκούριασμα των καρφιών καθώς και άλλοι κίνδυνοι που ενείχαν αυτά. Τα υποδήματα αυτά δεν παρείχαν την εύλογη αναμενόμενη ασφάλεια κατά τον εύλογο αναμενόμενο χρόνο χρησιμοποίησής τους. Η κατασκευαστική εταιρία καθώς και η εναγομένη με την κατάλληλη διαφήμιση και την προβολή των προϊόντων τους εμπέδωσαν την εμπιστοσύνη των καταναλωτών στα προϊόντα *** που είναι επώνυμα υποδήματα και δημιούργησαν θεσμό πίστης από τον οποίο απέρρεαν και υποχρεώσεις τους. Η κυριότερη των οποίων ήταν να λαμβάνουν πρόνοια ώστε να ελέγχουν τα προϊόντα και να πληροφορούν το καταναλωτικό κοινό για το ότι τα συγκεκριμένα παπούτσια έχουν στον πάτο τους... Η εναγομένη όμως ως αποκλειστική εισαγωγέας και προμηθεύτρια της ελληνικής αγοράς είχε την υποχρέωση βάσει των αρχών της καλής πίστης και των συναλλακτικών ηθών, να παρακολουθεί τα προϊόντα της και μετά τη θέση τους σε κυκλοφορία με την πώληση τους στα επιμέρους καταστήματα στην Ελληνική αγορά, και όφειλε να λαμβάνει όλα τα κατάλληλα μέτρα ώστε αυτά να φυλάσσονται και να αποθηκεύονται κατάλληλα, προστατεύοντας έτσι τα έννομα αγαθά των τρίτων που εύλογα εμπιστεύθηκαν την φήμη του επώνυμου *** και την άσκηση της δραστηριότητας της..."