Με την υπ' αριθμόν 1039/2011 απόφαση του Ζ΄ Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου, κατόπιν αίτησης αναίρεσης της 114018/2010 απόφασης του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, κατά την εκδίκαση της οποίας παραστάθηκε για την αναιρεσείουσα ο δικηγόρος Σ.Ν.Τερεζάκης, κρίθηκε, ότι η στερείται της επιβαλλόμενης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας η καταδικαστική απόφαση, η οποία στο σκεπτικό της περιορίζεται σε τυπική παραπομπή στα πραγματικά περιστατικά του διατακτικού.
«… δεν διαλαμβάνεται ούτε στο σκεπτικό αλλά ούτε και στο διατακτικό της αποφάσεως αυτής εάν η ήδη αναιρεσείουσα κατά τον κρίσιμο χρόνο τελέσεως της αποδιδόμενης αγορανομικής παραβάσεως (29.9.2005) για την οποία καταδικάστηκε είχε μία από τις προαναφερθείσες ιδιότητες του κυρίου της επιχειρήσεως ή του διευθυντού ή του επόπτη αυτής, ενώ η αναφορά στο διατακτικό της αποφάσεως της ιδιότητας της ως αντιπροέδρου και ως νομίμου εκπρόσωπου της ανώνυμης εταιρείας *** δεν αρκεί για να θεμελιώσει ευθύνη της ήδη αναιρεσείουσας για την ανωτέρωαγορανομική παράβαση. Δεν διευκρινίζεται στην προσβαλλόμενη απόφαση εάν η ήδη αναιρεσείουσα κατά το καταστατικό ή κατόπιν αποφάσεως του διοικητικού συμβουλίου της είχε ως μέλος αυτού ορισθεί να διευθύνει την επιχείρηση της εν λόγω ανωνύμου εταιρείας και να δεσμεύει αυτήν….»