Με την υπ' αριθμόν 1037/2013 απόφαση του E΄ Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου, κατόπιν αίτησης αναίρεσης της 1527/2012 απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών, που έγινε, εν μέρει δεκτή, κατά την εκδίκαση της οποίας παραστάθηκε για την αναιρεσείουσα ο δικηγόρος Σ.Ν.Τερεζάκης, κρίθηκε, μεταξύ άλλων, ότι η επέλευση της βλάβης στο έγκλημα της απάτης πρέπει να είναι μεταγενέστερη των ψευδών παραστάσεων, της αθέμιτης απόκρυψης ή παρασιώπησης των αληθινών και η αναιρεσείουσα κηρύχθηκε αθώα για τη συγκεκριμένη πράξη.
"...Περαιτέρω όμως και αναφορικά με την μερικότερη πράξη της απάτης που φέρεται ότι τέλεσε η αναιρεσείουσα την 15/5/2003 και για την οποία καταδικάστηκε , η προσβαλλόμενη απόφαση εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε την ουσιαστική ποινική διάταξη του άρθρου 386 του ΠΚ και τούτο διότι στο σκεπτικό αλλά και στο διατακτικό δέχεται ότι στις 15/5/2003, ημέρα κατά την οποία ο νόμιμος εκπρόσωπος της εγκαλούσας εταιρίας κατήγγειλε την σύμβαση, η αναιρεσείουσα αθέμιτα παρασιώπησε από αυτόν ότι την ίδια ημέρα εγγράφηκε προσημείωση υποθήκης επί του μοναδικού της ακινήτου της για το ποσό των 2.500.000 ευρώ, ενώ αν αυτός γνώριζε την αλήθεια, δεν θα εξέδιδε τα Μ 215,Μ 4217, Μ 254 και Μ 272 από 5 έως και 21/5/2003 τιμολόγια παροχής υπηρεσιών, συνολικής αξίας 50.272,21 ευρώ, που προδήλως αφορούσαν διαφημιστικές υπηρεσίες που παρείχε στην αναιρεσείουσα η υπ' αυτόν εκπροσωπούμενη εταιρία σε χρόνο προγενέστερο της ως άνω ημερομηνίας της αθέμιτης παρασιώπησης των αληθινών γεγονότων (15/5/2003). Δηλαδή, η προσβαλλόμενη απόφαση δέχεται ότι η ζημία σε βάρος της εγκαλούσας εταιρίας εκ 50.272,21 ευρώ (με την παροχή των διαφημιστικών υπηρεσιών) ως στοιχείο της αντικειμενικής υπόστασης του υπό κρίση εγκλήματος της απάτης, εμφανίζεται ότι επήλθε πριν την 15/5/2003, ημέρα κατά την οποία έγινε η καταγγελία της σύμβασης. Η επέλευση όμως της βλάβης πρέπει να είναι μεταγενέστερη των ψευδών παραστάσεων, της αθέμιτης απόκρυψης ή παρασιώπησης των αληθινών. Η έκδοση δε των ένδικων τιμολογίων, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως πρόσφορη αιτία, του ζημιογόνου αποτελέσματος που επήλθε. Δηλαδή, η, κατά την προσβαλλομένη απόφαση, φερομένη ως θετική εκ 50.272,21 ευρώ ζημία στο πρόσωπο της εγκαλούσης, δεν τελεί σε αιτιώδη σύνδεσμο με την κατά την 15.5.2003 αποσιώπηση της αληθείας από την κατηγορουμένη, αφού τα εκδοθέντα τιμολόγια κατά την ημερομηνία αυτή αντιστοιχούσαν σε παροχή υπηρεσιών από την εγκαλούσα στο παρελθόν...Συνεπώς ο από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε του ΚΠΔ λόγος αναιρέσεως του κυρίου δικογράφου, όσον αφορά την μερικότερη πράξη της απάτης της 15/5/2003 , για την οποία καταδικάστηκε η αναιρεσείουσα, είναι βάσιμος και πρέπει, κατά παραδοχή αυτού, να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση κατά το σημείο τούτο και να κηρυχθεί αθώα η αναιρεσείουσα, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 518 του ΚΠΔ, ενώ πρέπει να παραπεμφθεί η υπόθεση κατά τη διάταξη της περί επιβολής της ποινής για νέα συζήτηση στο ίδιο δικαστήριο, αφού είναι δυνατή η συγκρότηση του από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως (άρθρο 519 του ΚΠΔ)...."
..