Με την υπ’ αριθμόν 5839/2008 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (Διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων), απορρίφθηκε η αίτηση, στην εκδίκαση της οποίας παραστάθηκε για την καθ' ης εταιρία ο δικηγόρος Σ. Ν. Τερεζάκης, περί αναστολής διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης, που ζητούσε ΝΠΔΔ, διότι δεν πιθανολογήθηκε η εφαρμογή των επικαλούμενων από το αιτούν δικονομικών διατάξεων προνομιακού χαρακτήρα, ως αντικείμενων σε διατάξεις υπερνομοθετικής ισχύος.
…Και οι τέσσερις ( 4 ) λόγοι που επικαλείται το αιτούν με την από … ανακοπή του, την βασιμότητα ενός, τουλάχιστον, των οποίων καλείται να πιθανολογήσει το παρόν Δικαστήριο για να διατάξει την αιτούμενη αναστολή… εδράζονται σε νόμους που παραχωρούν ειδικά, δικονομικά προνόμια στο Ελληνικό Δημόσιο και στα Ν.Π.Δ.Δ., όπως είναι το αιτούν. Ειδικότερα, αυτό ισχυρίζεται : 1) με τον πρώτο λόγο ανακοπής ότι η ανακοπτόμενη … διαταγή πληρωμής είναι άκυρη κατά το ποσό των … ευρώ που αφορά την καταβολή τόκων και του αναλογούντος σε αυτούς Φ.Π.Α. ποσοστού 19%, διότι ο καταλογισμός σε βάρος του αιτούντος τόκων προσκρούει στο άρθρο 7 παρ. 2 του Ν.Δ. 496 / 1974 " Περί λογιστικού των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου " που ορίζει ότι " Ο νόμιμος και ο της υπερημερίας τόκος πάσης του νομικού προσώπου οφειλής (ορίζεται) εις 6% ετησίως, πλην αν άλλως ορίζεται δια συμβάσεως ή ειδικού νόμου, άρχεται δε από της επιδόσεως της αγωγής ", αφού στην υπό κρίσιν περίπτωση ουδεμία αγωγή επεδόθη από την καθ ης στο αιτούν, 2) με τον δεύτερο λόγο ανακοπής, ότι παραβιάστηκε το άρθρο 18 του ν. 1079 / 14-10-1980 " Περί οργανισμού λειτουργίας της Εθνικής Πινακοθήκης και Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτσου ( Ε.Π.Μ.Α.Σ.) ", που ορίζει ότι "τα εισαγωγικά των δικών κατά της Ε.Π.Μ.Α.Σ. δικόγραφα κοινοποιούνται επί ποινή απαραδέκτου, εξεταζομένου και αυτεπαγγέλτως υπό των δικαστηρίων, και προς τον Υπουργό των Οικονομικών ", διότι η καθ ης δεν κοινοποίησε τόσο την αίτηση προς έκδοση της διαταγής πληρωμής όσο και την ένδικη διαταγή πληρωμής προς τον Υπουργό των Οικονομικών, 3) με τον τρίτο λόγο ανακοπής ότι η επιβληθείσα κατάσχεση εις χείρας των τρίτων τραπεζών είναι άκυρη, διότι είναι αντίθετη στο άρθρο μόνο του ν. 4131 /1929 που ορίζει ότι : " Τα κτήματα και εν γένει αι περιουσίαι της Εθνικής Πινακοθήκης και του Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτσου, εξ οιωνδήποτε και αν αποτελώνται στοιχείων, ως και αι εξ οιουδήποτε λόγου πρόσοδοι αυτών, είναι ακατάσχετοι", και 4) με τον τέταρτο λόγο ανακοπής ότι η προσβαλλόμενη αναγκαστική κατάσχεση εις χείρας των τρίτων τραπεζών έγινε κατά παράβαση του άρθρου 4 παρ. 2 του ν. 3068 / 2002 που ορίζει ότι : " Αναγκαστική εκτέλεση σε βάρος του Δημοσίου ή Ν.Π.Δ.Δ. επιτρέπεται μετά την παρέλευση εξήντα ημερών από την επίδοση της απόφασης στον Υπουργό που είναι αρμόδιος για την πληρωμή ή στον εκπρόσωπο του Ν.Π.Δ.Δ. ". Επί των προαναφερθεισών διατάξεων και της εφαρμογής τους ή μη στην υπό κρίσιν περίπτωση παρατηρητέα τα ακόλουθα: Το Διεθνές Σύμφωνο για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα, που, μαζί με το προαιρετικό Πρωτόκολλο του, κυρώθηκε με τον νόμο 2462 / 1997, επικυρώθηκε και άρχισε να ισχύει για την Ελλάδα από τις 05-08-1997 ( Ανακοίνωση Υπουργείου Εξωτερικών Φ. 0546 / 62 / Α1 / 292 / Μ. 2870 / 07-05-1997 ), έχει δε υπερνομοθετική ισχύ κατά το άρθρο 28 παρ. 1 του Συντάγματος, στο άρθρο 2 παρ. 3 αυτού ορίζει ότι : " Τα Συμβαλλόμενα Κράτη στο παρόν Σύμφωνο αναλαμβάνουν την υποχρέωση : α) να εγγυώνται ότι κάθε άτομο, του οποίου τα δικαιώματα και οι ελευθερίες, που αναγνωρίζονται στο παρόν Σύμφωνο, παραβιασθούν, θα έχει στη διάθεση του μία πρόσφορη προσφυγή, ακόμη και αν η παραβίαση θα έχει διαπραχθεί από πρόσωπα που ενεργούν υπό την επίσημη κρατική ιδιότητα τους, β) να εγγυώνται ότι η αρμόδια δικαστική, διοικητική, νομοθετική ... αρχή ... θα αποφαίνεται πράγματι σχετικά με τα δικαιώματα του προσφεύγοντος, και να προωθήσουν τη δυνατότητα δικαστικής προσφυγής, γ) να εγγυώνται την εκτέλεση, από τις αρμόδιες αρχές, κάθε απόφασης που θα έχει κάνει δεκτή τη σχετική προσφυγή ". Εξ άλλου, το άρθρο 14 παρ. 1 εδ. α' του ίδιου Συμφώνου ορίζει ότι : " Κάθε πρόσωπο έχει το δικαίωμα η υπόθεση του να δικαστεί από ... δικαστήριο ... το οποίο θα αποφασίσει ... και για αμφισβητήσεις δικαιωμάτων και υποχρεώσεων αστικού χαρακτήρα ". Προς τη διάταξη αυτή συμπορεύεται και το δικαίωμα πρόσβασης σε δικαστήριο, που καθιερώνεται με το άρθρο 6 παρ. 1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ( ΕΣΔΑ ), η οποία κυρώθηκε με το ν.δ. 53 / 1974, καθώς και το άρθρο 20 παρ. 1 του Συντάγματος. Οι ως άνω διατάξεις δεν ιδρύουν μόνο διεθνή ευθύνη των συμβαλλομένων κρατών, αλλά έχουν άμεση εφαρμογή και υπερνομοθετική ισχύ, άρα θεμελιώνουν δικαιώματα υπέρ των προσώπων που υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής τους. Οι διατάξεις αυτές εγγυώνται όχι μόνο την ελεύθερη πρόσβαση σε δικαστήριο, αλλά και την πραγματική ικανοποίηση του δικαιώματος που επιδικάστηκε από το δικαστήριο, δηλαδή το δικαίωμα αναγκαστικής εκτέλεσης, χωρίς την οποία η προσφυγή στο δικαστήριο θα απέβαλλε την ουσιαστική αξία και χρησιμότητα της ( βλ. ΟλΑΠ 21 / 2001, Ελ Δ 43, 83, Μον. Πρωτ. Αθ. 2913 / 2005, Αρμ. 2006, 441, Μον. Πρωτ. Ηρακλείου 3878 / 2005, Αρμ. 2006, 443, και σύμφωνες παρατηρήσεις κάτω από τις δύο αυτές αποφάσεις Αναστασίου Ε. Ταμαμίδη ). Από τις προαναφερθείσες διατάξεις υπερνομοθετικής ισχύος και περιεχομένου έπεται ότι πιθανολογείται η μη εφαρμογή των επικαλουμένων από το αιτούν δικονομικών διατάξεων προνομιακού χαρακτήρα, διότι άλλως φαλκιδεύεται η πραγματική ικανοποίηση του δικαιώματος της καθ ης που επιδικάστηκε από το Δικαστήριο, δηλαδή το δικαίωμα αναγκαστικής εκτέλεσης, χωρίς την οποία το δικαίωμα προσφυγής του πολίτη στο Δικαστήριο θα ήταν άνευ αποτελέσματος…