Με την υπ' αριθμό 2420/2020 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, επί αίτησης ακύρωσης ατομικής διοικητικής πράξης, κατά την εκδίκαση της οποίας παραστάθηκε για τον αιτούντα διάδικο ο δικηγόρος Σ.Ν.Τερεζάκης κρίθηκε ότι η αιτιολόγηση απόκλισης, από τη γνώμη του αρμόδιου συλλογικού οργάνου, προβλεπόμενη από το νόμο ως «ειδική», θα έπρεπε να είναι ρητή, περιλαμβανόμενη στο σώμα της προσβαλλόμενης απόφασης ή έστω με ρητή και ειδική αναφορά σε συγκεκριμένα στοιχεία του φακέλου και, πάντως, δεν μπορεί να νοηθεί ως αιτιολογημένη απόκλιση η σιωπηρή υιοθέτηση της μειοψηφούσας άποψης ενός μέλους του.
"...Επειδή, η ως άνω γνωμοδότηση του οικείου Υπηρεσιακού Συμβουλίου περιέχει μεν τη μειοψηφία ενός μέλους, όμως, ληφθείσα, ως απόφαση συλλογικού οργάνου, ύστερα από ψηφοφορία των μελών του κατά τους ορισμούς του άρθρου 15 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας, συγκροτεί την κατά πλειοψηφία τελική ενιαία κρίση του Συμβουλίου. Συνεπώς, η απόκλιση των εχόντων την αποφασιστική αρμοδιότητα Υπουργών από την κρίση του Υ.Σ. απαιτούσε ειδική αιτιολόγηση, όπως αξιώνει η προπαρατεθείσα διάταξη της παρ. 2 του άρθρου 20 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας, η οποία αποτυπώνει σχετική αρχή του Διοικητικού Δικαίου (ΣτΕ 1441/2019, 1281/2018, 1304, 698/2017, 3689/2013, 2450/2012). Όμως, οι εκδώσαντες την προσβαλλόμενη απόφαση Υπουργοί απέκλιναν από τη γνώμη (απλή γνώμη) του Υπηρεσιακού Συμβουλίου (το οποίο είχε γνωμοδοτήσει υπέρ της επιλογής για την τοποθέτηση στην επίδικη θέση του αιτούντος), χωρίς να αιτιολογούν ειδικώς την απόκλιση ή να προσάπτουν οποιαδήποτε πλημμέλεια στη γνωμοδότηση. Η αιτιολόγηση της απόκλισης, προβλεπόμενη από το νόμο ως «ειδική», θα έπρεπε να είναι ρητή, περιλαμβανόμενη στο σώμα της προσβαλλόμενης απόφασης ή έστω με ρητή και ειδική αναφορά σε συγκεκριμένα στοιχεία του φακέλου και, πάντως, δεν μπορεί να νοηθεί ως αιτιολογημένη απόκλιση η σιωπηρή υιοθέτηση της μειοψηφούσας άποψης ενός μέλους του Υπηρεσιακού Συμβουλίου, το οποίο προέκρινε την επιλογή της παρεμβαίνουσας. "