Με την υπ' αριθμόν 2485/2009 απόφαση του Ζ΄Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου, κατόπιν αίτησης αναίρεσης της 681/2009 απόφασης του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης, κατά την εκδίκαση της οποίας παραστάθηκε για τον αναιρεσείοντα ο δικηγόρος Σ.Ν.Τερεζάκης, κρίθηκε, ότι η ασάφεια και αντίφαση, ως προς το εάν τελικά ο κατηγορούμενος άσκησε επιρροή για τη μη συμμετοχή εργαζομένων σε ήδη συσταθέν σωματείο ή επηρέασε εργαζομένους για τη μη ίδρυσή του στην εταιρία που εκπροσωπούσε, καθιστά ανέφικτο τον έλεγχο από τον Άρειο Πάγο και έτσι η απόφαση στερείται νόμιμης βάσης.
"...Η άνω αιτιολογία της προσβαλλόμενης αποφάσεως, είναι ασαφής και αντιφατική. Ειδικότερα, το Δικαστήριο της ουσίας, ενώ στο αιτιολογικό του δέχεται ότι ο κατηγορούμενος ως νόμιμος εκπρόσωπος ανώνυμης εταιρείας, προέβη σε ενέργειες που αποσκοπούσαν στο να επηρεάσει το προσωπικό του στη Θεσσαλονίκη υποκαταστήματος της εταιρείας και να το αποτρέψει από τη συμμετοχή του στο «νεοσυσταθέν σωματείο» εργαζομένων, τέσσερα δε από τα ιδρυτικά μέλη δέχθηκαν απειλές απολύσεως και δύο από αυτούς απολύθηκαν, στο διατακτικό δέχεται ότι ο αναιρεσείων προέβη σε πράξεις που κατέτειναν στην παρακώλυση ασκήσεως των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, ασκώντας επιρροή σε αυτούς «για τη μη ίδρυση συνδικαλιστικής οργανώσεως» και ταυτόχρονα ότι μεταχειριζόταν με δυσμένεια τους εργαζόμενους, ανάλογα με τη συμμετοχή τους σε ορισμένη (ήδη συσταθείσα) συνδικαλιστική οργάνωση, ζήτησε μάλιστα από το προσωπικό να υπογραφούν και δηλώσεις περί μη συμμετοχής τους σε αυτή, παράβαση (η τελευταία) που εμπίπτει όμως αυτοτελώς στην περίπτωση γ' του άνω άρθρου 14 παρ.2 του ν. 1264/1982, για την οποία δε διώχθηκε ούτε καταδικάστηκε ο αναιρεσείων κατηγορούμενος. Η άνω ασάφεια και αντίφαση ως προς το αν τελικά ο κατηγορούμενος, με τις παραπάνω ενέργειες του, άσκησε επιρροή για τη μη συμμετοχή των εργαζομένων σε ήδη συσταθέν σωματείο ή επηρέασε τους εργαζομένους για τη μη ίδρυση σωματείου στην εταιρεία που εκπροσωπούσε, καθιστά ανέφικτο τον έλεγχο από τον Άρειο Πάγο, ως προς την ορθή ή μη εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 14 παρ.2 περ. α, στ και 23 παρ.1 του ν. 1264/1982 και έτσι η απόφαση στερείται νόμιμης βάσεως. Επομένως, οι συναφείς από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ και Ε του ΚΠΔ, λόγοι της κρινόμενης αιτήσεως αναιρέσεως, για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας και για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή των ως άνω ουσιαστικών ποινικών διατάξεων, είναι βάσιμοι..."